Γεια σας!
Σήμερα θα προσπαθήσω να αναφερθω σε μία έννοια απιαστη και συνάμα τόσο σημαντική για όλες τις σχέσεις μας.Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΎΝΗ! Διαθέτει μεγάλη αξία διοτι αν παρατηρησουμε καλυτερα θα καταλαβουμε το ποσό σημαντική αποτελεί ή ύπαρξη της,καθώς αν δεν υπάρχει τοτε μπορεί να επέλθει κρίση και χειρότερα ρήξη στη σχέση(αναφέρομαι σε όλες τις ανθρώπινες σχέσεις)Πολλοι από εμάς ίσως και οι περισσότεροι έχουμε την τάση να μην εμπιστευόμαστε κανέναν άνθρωπο και καμιά κατάσταση .Δικαιολογημένα θα έλεγα όχι μόνο επειδή όπως λένε οι συνθήκες και οι άνθρωποί σημερα έχουν γίνει άγριοι και σκληροί.Αλλα ή εμπιστοσύνη καλλιεργείται από την οικογένειά.Ακουγεται πολύ στερεοτυπικο ,όμως αν δεν νιωσαμε εμείς οι ίδιοι ως παιδιά εμπιστοσύνη,δυσκολα δίνουμε και την αισθάνομαστε.Ξανα μπροστά μας ο φόβος για αυτό το υπέροχο συναίσθημα της εμπιστοσύνης,που μας κάνει να παλευουμε για την κατάκτηση της.Δεν αποκλειω το ότι αρκετοί μας την έχουμε βιώσει αλλά τονίζω τη δυσκολία του γνωρίσματος της.
Συνεχίζω με τη συχνή διαχείριση της στις μεταξύ μας σχέσεις.Περιμενουμε να μας εμπιστευτούν και απαιτούμε εμπιστοσύνη.Ειναι λάθος.Κανενα συναίσθημα δεν απαιτείται αλλά χαριζεται χωρίς καν να <<βιασουμε την ουσία του>>.Δεν σας λέω σε καμία περίπτωση να εμπιστευόμαστε το καθετι! Αλλά αναφέρομαι στην προσωπική προσπάθεια και όχι να τα περιμένουμε ολα από τους άλλους .Αν χαρισουμε εμείς απλόχερα την εμπιστοσύνη μας υπάρχει πιθανότητα να γίνει το ίδιο και από τους άλλους. Στα παιδιά πρέπει να δείχνουμε αμέριστη εμπιστοσύνη σε κάθε τους βήμα γιατί βιώνουν την ανασφάλεια τους πολύ έντονα!(όλοι υπηρξαμε παιδιά γιαυτό μιλώ για την παιδική ηλικία και πόσο σημαντικό είναι να τα τροφοδοτουμε).Μετέπειτα φυσικά μπορούμε να την κατακτήσουμε με περισσότερη δυσκολία.
Θα ήθελα να πω περισσότερα,ειναι ένα ανεξάντλητο ζήτημα .
Περιμένω τα σχόλια Σας!
Γεια και πάλι,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή τη φορά με δυσκόλεψες λίγο γιατί βρίσκω κάποιες αντικρουομενες έννοιες στο κείμενο σου.
Θεωρώ οτι η εμπιστοσύνη δεν χαρίζεται όπως γράφεις ,
Εμπιστοσύνη είναι μια θεμελιώδης έννοια για όλες τις διαπροσωπικές σχέσεις
που αναπτύσσονται καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής ενός ανθρώπου
Με βάση αυτή χτίζονται οι ανθρώπινες σχέσεις
Και για να λειτουργήσει και να έχει διάρκεια
χρειάζεται την από κοινού εμπιστοσύνη των εμπλεκόμενων σ’ αυτή.
Επομένως η ένδειξη εμπιστοσύνης είναι ένας ιδιαίτερα σημαντικός παράγοντας που επηρεάζει την ποιότητα της ζωής μας.
Η έλλειψή της φέρνει μοναξιά και αποξένωση από την ουσιαστική πηγή ευτυχίας,
τις ανθρώπινες σχέσεις.
Φυσικά ο βαθμός που πρέπει κάποιος να δείχνει εμπιστοσύνη εξαρτάται πάντα από το είδος της σχέσης, προσωπική, φιλική, ερωτική, οικογενειακή ή ότι άλλο.
Καλησπερα. Αν δεν χαρίζεται ή εμπιστοσύνη τοτε πως την λαμβάνουμε? Θεωρώ ότι κανένα συναίσθημα δε πρέπει να το κατακρεουργουμε αλλα να το χαρίζουμε απλόχερα,αμα φυσικά θέλουμε να είναι και αληθινό.Επισης κατι ακόμα,συμφωνα πάντα με την δική μου άποψη δεν υπάρχει "βαθμος" εμπιστοσύνης ανάλογα με το είδος μία σχέσης αλλά ή εμπιστοσύνη είναι μία και πρέπει να δίνεται απλόχερα για τα παραπάνω που ανέφερα.Ουτε πολύ βέβαια ούτε λίγο ομως.
ΔιαγραφήΜε τη δική μου λογική
ΑπάντησηΔιαγραφήχωρίς να σε αμφισβητώ
θα πω και πάλι οτι η
εµπιστοσύνη ,ερµηνεύεται ως «η πίστη στην αξιοπιστία, εντιµότητα, αξία ή ικανότητα κάποιας οντότητας.
είναι μια θεμελιώδης έννοια όπου
πέρα από τις προσωπικές και διαπροσωπικές σχέσεις
λαμβάνει μέρος σε κοινωνικό , πολιτικό, θρησκευτικό, επαγγελματικό επίπεδο και δεν χαρίζεται (θα επιμείνω)
αλλά
από τις ενέργειες και τις πράξεις ενός ατόμου
ή μιας ομάδας
κάνουν τον λήπτη αυτών των πράξεων
να νιώθει σιγουριά και ασφάλεια με αποτέλεσμα το συναίσθημα της εμπιστοσύνης.
Συνεπώς, το κάθε επίπεδο εµπιστοσύνης
προσδιορίζει το βαθµό βεβαιότητας ότι το άτομο που επιδεικνύει συγκεκριµένου τύπου συμπεριφορά είναι πράγµατι αυτη που αντιλαμβανομαστε ότι είναι, µε κύριο στόχο να εξασφαλιστεί η δηµιουργία εµπιστοσύνης µεταξύ αμφότερων .
Ένα απλό παράδειγμα που θα μπορούσα να πω για να γίνω κατανοητός
είναι οτι, σε έναν πολύ καλό οδηγό αγώνων αυτοκινήτου μπορώ να έχω αμέριστη εμπιστοσύνη
στις ικανότητες του στην οδήγηση
αλλά να μην του έχω εμπιστοσύνη ως αναφορά την εχεμύθεια του.
Οπότε η εμπιστοσύνη δεν είναι μία ,
αλλά έχει επίπεδα και έχει να κάνει με τη συμπεριφορά που επιδεικνύεται και λαμβάνεται με βάση την
αξιοπιστία, εντιµότητα, αξία ή ικανότητα κάποιας οντότητας.
Μάλιστα,σιγουρα οι πράξεις οδηγούν στην εμπιστοσύνη αλλά όπως ανέφερα στο παράδειγμα με τους γονείς και τα παιδιά,εκει οι γονείς πρέπει να δείχνουν εμπιστοσύνη στα παιδιά εξ αρχής ώστε να το λάβουν ως θεμελιο.Μιλησα για την δύναμη της εμπιστοσύνης πριν καν υπάρξουν οι πράξεις.Οι άνθρωποι πάντα περιμένουν <>για να πείστουν και τσιγκουνευονται συναισθήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλιστα,σιγουρα οι πράξεις οδηγούν στην εμπιστοσύνη αλλά όπως ανέφερα στο παράδειγμα με τους γονείς και τα παιδιά,εκει οι γονείς πρέπει να δείχνουν εμπιστοσύνη στα παιδιά εξ αρχής ώστε να το λάβουν ως θεμελιο.Μιλησα για την δύναμη της εμπιστοσύνης πριν καν υπάρξουν οι πράξεις.Οι άνθρωποι πάντα περιμένουν <>για να πείστουν και τσιγκουνευονται συναισθήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι χρειάζεται να δείχνουμε εμπιστοσύνη στα παιδιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά και αυτή.... Με μέτρο
Γιατί,
Παιδιά είναι και όλα τους φαίνονται δυνατά
Και χαριτολογώντας θα πω,
Δώσε στα παιδιά από ένα κουτάλι και αυτά θα ανοίξουν τούνελ μέχρι το φεγγάρι.