Γεια σας!
Σήμερα θα προσπαθήσω να αναφερθω σε μία έννοια απιαστη και συνάμα τόσο σημαντική για όλες τις σχέσεις μας.Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΎΝΗ! Διαθέτει μεγάλη αξία διοτι αν παρατηρησουμε καλυτερα θα καταλαβουμε το ποσό σημαντική αποτελεί ή ύπαρξη της,καθώς αν δεν υπάρχει τοτε μπορεί να επέλθει κρίση και χειρότερα ρήξη στη σχέση(αναφέρομαι σε όλες τις ανθρώπινες σχέσεις)Πολλοι από εμάς ίσως και οι περισσότεροι έχουμε την τάση να μην εμπιστευόμαστε κανέναν άνθρωπο και καμιά κατάσταση .Δικαιολογημένα θα έλεγα όχι μόνο επειδή όπως λένε οι συνθήκες και οι άνθρωποί σημερα έχουν γίνει άγριοι και σκληροί.Αλλα ή εμπιστοσύνη καλλιεργείται από την οικογένειά.Ακουγεται πολύ στερεοτυπικο ,όμως αν δεν νιωσαμε εμείς οι ίδιοι ως παιδιά εμπιστοσύνη,δυσκολα δίνουμε και την αισθάνομαστε.Ξανα μπροστά μας ο φόβος για αυτό το υπέροχο συναίσθημα της εμπιστοσύνης,που μας κάνει να παλευουμε για την κατάκτηση της.Δεν αποκλειω το ότι αρκετοί μας την έχουμε βιώσει αλλά τονίζω τη δυσκολία του γνωρίσματος της.
Συνεχίζω με τη συχνή διαχείριση της στις μεταξύ μας σχέσεις.Περιμενουμε να μας εμπιστευτούν και απαιτούμε εμπιστοσύνη.Ειναι λάθος.Κανενα συναίσθημα δεν απαιτείται αλλά χαριζεται χωρίς καν να <<βιασουμε την ουσία του>>.Δεν σας λέω σε καμία περίπτωση να εμπιστευόμαστε το καθετι! Αλλά αναφέρομαι στην προσωπική προσπάθεια και όχι να τα περιμένουμε ολα από τους άλλους .Αν χαρισουμε εμείς απλόχερα την εμπιστοσύνη μας υπάρχει πιθανότητα να γίνει το ίδιο και από τους άλλους. Στα παιδιά πρέπει να δείχνουμε αμέριστη εμπιστοσύνη σε κάθε τους βήμα γιατί βιώνουν την ανασφάλεια τους πολύ έντονα!(όλοι υπηρξαμε παιδιά γιαυτό μιλώ για την παιδική ηλικία και πόσο σημαντικό είναι να τα τροφοδοτουμε).Μετέπειτα φυσικά μπορούμε να την κατακτήσουμε με περισσότερη δυσκολία.
Θα ήθελα να πω περισσότερα,ειναι ένα ανεξάντλητο ζήτημα .
Περιμένω τα σχόλια Σας!
